آب دریــــا را اگـــر نتــوان کشیـــد پــس به قــدر تشنگی باید چشیــد
قسم به لیلۀُ‌المبارکه که فاطمـــه است برای درد و غمش نام علی خاتمه اســت
قسم به آیه‌ی تطهیر علـــت خلقـــــت بُوَد وجـــود بی‌نظیـــر مـــادر عتـــرت
سلاله‌ی نبوی از درونشــان جاریســـت یقین بدان به دو عالم چنین نگاری نیست
همان کسی که دست او پیمبرش بوسید به جای عطر بهشت عطر دخترش بویید
گمان مبر که بوسه را دلیل عاطفه بـــود که علت حقیقی‌اش کمال فـاطمه بــود
چنین بُود نگــاه دیـــن به ارزش یک زن نه این که هر زنی رَود به کوچه و بــرزن
یقین بدان که الگویی چنین فقط زهراست چـراغ راه هـــدایــت نهایــت تقواســـت
میترا مرادی
