سید قطب (=ابراهیم حسین شاذلی) مفسر نامدار مصری گوید: من از حوادثی که برای دیگران (در زمینه ی اعجاز قرآن) واقع شده سخنی نمی گویم. تنها حادثه ای را بیان می کنم که برای خود من واقع شد و شش نفر ناظر آن بودند (خودم و پنج نفر دیگر). ما شش نفر از مسلمانان بودیم که با یک کشتی مصری، اقیانوس اطلس را به سوی نیویورک می پیمودیم. مسافران کشتی ۱۲۰ مرد و زن بودند و کسی در میان مسافران جز ما مسلمان نبود. روز جمعه به این فکر افتادیم که نماز جمعه را در قلب اقیانوس و بر روی کشتی به جا آوریم و علاوه بر اقامه ی فریضه مذهبی، مایل بودیم یک حماسه ی اسلامی در مقابل یک مبلغ مسیحی که داخل کشتی نیز دست از برنامه ی تبلیغاتی خود بر نمی داشت، بیافرینیم، به ویژه که او حتی مایل بود ما را هم به مسیحیت بکشاند. ناخدای کشتی که یک نفر انگلیسی بود، موافقت کرد که ما نماز جمعه را بر عرشه ی کشتی بخوانیم و به کارکنان کشتی نیز که همه از مسلمانان آفریقا بودند، اجازه داده شد که با ما نماز بخوانند و آن ها از این جریان بسیار خوشحال شدند، زیرا این نخستین باری بود که نماز جمعه بر روی کشتی اقامه می شد. من (=سید قطب) به خواندن خطبه ی نماز جمعه و امامت پرداختم و جالب این که مسافران غیر مسلمان اطراف ما حلقه زده بودند و با دقت مراقب انجام این فریضه ی اسلامی بودند.
پس از پایان نماز، گروه بسیاری از آن ها نزد ما آمدند و این موفقیت را به ما تبریک گفتند. در میان این گروه خانمی بود که بعد فهمیدیم که یک زن مسیحی اهل یوگسلاوی است که از جهنم «تیتو»۱ و کمونیسم او فرار کرده است! او فوق العاده تحت تأثیر نماز ما قرار گرفته بود. به حدّی که اشک از چشمانش سرازیر بود و قادر به کنترل خویش نبود. او به زبان انگلیسی ساده و آمیخته با تأثّر شدید و خضوع و خشوع خاصی سخن می گفت و از جمله سخنانش این بود: بگویید ببینم کشیش شما به چه زبانی با شما سخن می گفت؟ ما به او فهماندیم که این برنامه ی اسلامی، یعنی نماز را هر مسلمان با ایمانی می تواند انجام دهد و سرانجام به او گفتیم که با زبان عربی صحبت می کردیم.
او گفت: اگر چه من یک کلمه از مطالب شما را نفهمیدم اما به وضوح دیدم که این کلمات آهنگ عجیبی داشت اما از این مهم تر مطلبی که نظر مرا فوق العاده به خود جلب کرد این بود که لابه لای خطبه ی امام شما جمله هایی وجود داشت که از بقیه ممتاز بود و دارای آهنگ فوق العاده مؤثّر و عمیقی که لرزه بر اندام من می انداخت. یقیناً این جمله ها مطالب دیگری بودند؛ فکر می کنم امام شما هنگامی که این جلمه ها را ادا می کرد مملو از روح القدس شده بود! ما کمی فکر کردیم و متوجه شدیم این جمله ها همان آیاتی از قرآن بود که من در اثناء خطبه و در نماز، آن ها را می خواندم. این موضوع ما را تکان داد و متوجه این نکته ساخت که آهنگ قرآن آن گونه مؤثر است که حتی بانویی را که یک کلمه مفهوم آن را نمی فهمد تحت تأثیر شدید خود قرار می دهد.۲
۱ـ رئیس جمهور وقت.
۲ـ رک: تفسیر نمونه، ۸/۲۹۲ به نقل از: تفسیر «فی ضلال القرآن، سید قطب، ۴/۴۲۲ ذیل تفسیر آِه ۳۸ سوره مبارکه یونس. نکته: «بولاتیتلر» از دانشمندان و مستشرقین اروپایی ـ درباره قرآن چنین می گوید: بسیار ساده اندیشی است که کسی گمان کند تأثیر سخنش به اندازه تأثیرات قرآن بر مخاطبانش است. رک: تنزیه التنزیل، شهرستانی، ص۱۳۴.
