خداوند برتر از آن است که مکان داشته باشد.
شیخ مفید در «ارشاد» آورده است که: در روایت آمده است که: بعضی از علمای یهود نزد ابوبکر رفتند و به او گفتند: تو خلیفه‌ی پیغمبر این امت هستی؟! گفت: آری!
آن عالم گفت: ما در کتاب تورات این طور یافته ایم که: جانشینان پیغمبران، داناترین افراد امت‌های آن‌ها هستند! اینک تو مرا از خدا خبردار کن که در کجاست؟ آیا در آسمان است و یا در زمین؟
ابوبکر گفت: خدا در آسمان است بر فراز عرش.
عالم یهودی گفت: بنابراین گفتار، من زمین را از او خالی می‌بینم؛ و نیز بنابراین گفتار می‌بینم که در محلّ و مکانی هست؛ و در محلّ و مکانی دگر نیست!
ابوبکر گفت: این کلام، گفتار مردمان زندیق است؛ از نزد من دور شو؛ وگرنه تو را می‌کشم!
عالم یهودی با تعجب تمام، در حالی که اسلام را مسخره می‌کرد، بازگشت؛ امیرالمؤمنین(ع)با وی مواجه شده، بدو روی آوردند و گفتند: ای مرد یهودی! سؤال تو را دانستم و جوابی را که به تو داده شد نیز دانستم؛ ولیکن ما می‌گوییم: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ أَیَّنَ الْأَیْنَ فَلَا أَیْنَ لَهُ وَ جَلَّ مِنْ أَنْ یَحْوِیَهُ مَکَانٌ وَ هُوَ فِی کُلِّ مَکَانٍ بِغَیْرِ مُمَاسَّهٍ وَ لَا مُجَاوَرَهٍ یُحِیطُ عِلْماً بِمَا فِیهَا وَ لَا یَخْلُو شَیْءٌ مِنْ تَدْبِیرِهِ»: «حقّاً و تحقیقاً خدای عزّ و جلّ، مکان و ظرف را برای موجودات آفرید؛ پس نمی تواند خودش دارای ظرف و مکان باشد؛ و خداوند بزرگ‌تر و أجلّ است از آن که مکانی بتواند او را در بر‌گیرد! و او در هر مکانی هست بدون آن که با آن مکان تماس داشته باشد و یا در مجاورت آن قرار گیرد. علم خداوند احاطه دارد به تمام موجوداتی که در مکان‌ها قرار دارند؛ و هیچ یک از آن موجودات از تدبیر و اراده‌ی خداوند خالی نیستند».
آن گاه امیرمؤمنان به آن مرد فرمودند: من تو را اینک آگاه می‌کنم به آن چه در بعضی از کتاب‌های شما وارد شده است؛ و آن بر آن چه را که من برای تو گفتم، گواه است! اگر بدانی و بفهمی، آیا ایمان می‌آوری؟ یهودی گفت: آری!
امیرالمؤمنین(ع)گفتند: آیا شما در بعضی از کتب خود این طور نیافته‌اید که: موسی بن عمران(ع)روزی نشسته بود که ناگاه فرشته‌ای از جانب مشرق آمد، و حضرت موسی(ع)به او گفت: از کجا آمده‌ای؟! گفت: از نزد خداوند عزّوجلّ!
و پس از آن فرشته‌ای از جانب مغرب آمد؛ و حضرت موسی به او گفت: از کجا آمده‌ای؛ گفت: از نزد خداوند عزّوجلّ!
و سپس فرشته‌ای آمد، و گفت: من از آسمان هفتم، از نزد خداوند عزّوجلّ آمده‌ام؛ و پس از آن نیز فرشته‌ی دیگری آمد، و گفت: من از هفتمین درجه‌ی زیرین زمین، از نزد خداوند تعالی آمده‌ام!
در این حال موسی(ع)گفت: «سُبْحَانَ مَنْ لَا یَخْلُو مِنْهُ مَکَانٌ وَ لَا یَکُونُ إِلَى مَکَانٍ أَقْرَبَ مِنْ مَکَانٍ»: «پاک و منزه است آن که مکانی از او خالی نیست و نسبت به مکانی، نزدیک تر از مکان دیگر نیست».
عالم یهودی گفت: اینک شهادت می‌دهم که: این مطلب حق است و بس و شهادت می‌دهم که تو به مقام خلافت و جانشینی پیغمبرت سزاوارتری از این مردی که بر خلافت استیلا پیدا نموده است. (شیخ مفید، ارشاد، طبع سنگی، ص۱۱۱)
(محمد حسین حسینی طهرانی، امام شناسی، مشهد، انتشارات علامه طباطبایی، ۱۴۲۱هـ.ق، ج۱۱، صص۲۲۴-۲۲۲)
