جرعه ای از زلال سخن استاد طاهایی (اعلی الله مقامها)
چگونه انسان می‌تواند خودش را تزکیه و تهذیب کند؟
اوّل: همان‌طور که در تربیت و سلامت بدن ریاضت و ورزش لازم است در خودسازی و تهذیب روح هم همین ریاضت و جهاد با نفس ضرورت دارد.
اگر می‌خواهیم روحمان را تقویت کنیم باید حتماً ورزش روحی داشته باشیم.
دوم: همان‌طور که در ورزش بدنی و بدن‌سازی نیاز به تداوم داریم در مورد رسیدن به کمال روحی هم باید حتماً تداوم داشته باشیم چرا که بدون آن این روح ساخته نمی‌شود و به کمال نمی‌رسد.
سوم: سوم تذکر است یعنی انسان باید همیشه به یاد خدا باشد و هیچ گاه مسئولیت و بندگی خودش را در برابر پروردگار متعال فراموش نکند و الاّ دچار از خود بیگانگی می‌شود، شخصیت و انسانیت خود را گم می‌کند.
چهارم: فکر و اندیشه است که:
ز کجا آمده‌ام آمدنم بهر چه بود به کجا می‌روم آخر ننمایی وطنم 17/7/1378
//////////////////////////////
ماه رمضان ماه نزول کتاب‌های بزرگ آسمانی و ماه تعلیم و آموزش است.
ماه رمضان ماه تربیت است. برنامه‌ی تربیتی روزه هم باید در کنار این تعلیم و تربیت قرار بگیرد تا هم جسم و هم روح شما تربیت شود. خداوند تبارک و تعالی بندگانش را در این ماه گرامی داشته و به ضیافت خودش دعوت کرده است. اگر بخواهیم در یک میهمانی ۲۰۰ نفره شرکت کنیم از نظر لباس، نظافت، زر و زیور و از هر جهت چه قدر خودمان را برای آن ضیافت و آن میهمانی آماده می‌کنیم. در این ماه بندگان خدا به میهمانی و ضیافت الله دعوت شده‌اند. در ضیافتی که تمام بزرگان، اولیاء الله و بندگان مقرب پروردگار شرکت دارند، در ضیافتی که وجود مقدس حضرت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه) شرکت دارند؛ برای این مهمانی چه قدر خودت را آماده کرده‌ای؟ آیا در آن میهمانی ۲۰۰ نفره بدون شستشو دادن سر و صورت و بدون نظافت شرکت می‌کنید؟ اگر تا امروز به فکر لباس تقوا و شستشوی قلب و روح و جانمان نبودیم همین امروز با توجه خودمان را با آب توبه شستشو بدهیم و زینت کنیم. برای ماه رمضان چه قدر حلیت طلبیدم؟ چه قدر ما حلیت طلبیدیم؟ چه قدر به فکر افتادیم پدر و مادر، خواهر و برادر، دوست و همکار، معلم و شاگرد را از خود راضی کنیم؟ آیا هیچ به فکر این بودیم که حقوقی را که برای امروز به گردن ماست ادا کنیم؟ آیا به فکر این بودیم که گناهانمان را با آب توبه و احیاناً قطره‌ی اشکی شستشو بدهیم و خودمان را برای این میهمانی بزرگ آماده کنیم؟ بیاییم الان به فکر بیفتیم، برگردیم. به باطن و نفس‌های خودمان مراجعه کنیم، غیبت‌ها، تهمت‌ها، سوءظن‌ها، دروغ‌ها، خیانت‌ها، نفاق‌هایی که ورزیدیم، انحرافاتی که برای خودمان و دیگران به وجود آوردیم، سد و موانعی که سر راه جوانان و دیگران قرار دادیم، دل شکستن‌ها، کم کردن‌ها، کوتاهی در وظایف، تقصیرها همه را به یاد بیاوریم و جیران کنیم. خدا! بی‌اعتنایی به مقام ربوبیت تو نبود، بلکه خطایی و غفلتی بود. وسوسه‌ی نفس اماره و شیطان‌های داخلی و خارجی و سرکشی هوای نفسانی بود. اشتباه کردم. الآن بین تو و خود توبه می‌کنم. آن حقی که تو به گردن ما داری الساعه ببخش. از ما راضی بشو و بعد توفیق عنایت کن که همین امروز و امشب بتوانم آن حقوقی که از مردم برگردنم هست ادا کنم. خدا! امروز روز اول ماه مبارک رمضان، شهر الله و ماه توست با تمام وجودمان از تو تقاضا می‌کنیم… خدا! به ما کمک کن که بتوانیم در این ماه قدمی در راه تو و تقرب و نزدیکی به تو برداریم. 21/2/1365
