احکام روزه

خانم حلیمه شفایی‌نژاد

نیّت روزه

۱-یعنی شخصی تصمیم داشته باشد برای انجام فرمان خداوند، از اذان صبح تا اذان مغرب کاری که روزه را باطل می‌کند انجام  ندهد و لازم نیست آن را از قلب بگذراند و یا به زبان جاری کند.[۱](نظراجماع علما)

۲-مکلّف می‌تواند در هر شب از ماه رمضان برای روزه‌ی فردای آن نیت کند و بهتر است شب اوّل ماه هم نیت همه‌ی ماه را بنماید.[۲] (قول مشهور علما)

ابتدا و انتهای وقت نیت: برای روزه‌ی ماه رمضان و روزه‌ی واجب معیّن دیگری مثل (نذر معیّن)

۱-از اوّل شب تا اذان صبح فرصت دارد نیّت کند. (قول مشهور علما)

۲-یوم‌الشّک، روزی که نمی‌داند اول رمضان است یا آخر شعبان، روزه‌اش واجب نیست و اگر بخواهد روزه بگیرد نمی‌تواند نیّت روزه‌ی ماه رمضان کند.[۳]

نیّت یوم الشّک

اگر روزه‌ی قضا ندارد نیّت روزه‌ی مستحبّی کند و اگر قضا دارد، نیّت قضا و نیز می تواند نیّت روزه‌ی نذر و ما فی‌الذّمه و مانند آن داشته باشد در تمام این موارد اگر بعد بفهمد رمضان بوده، کافی از رمضان است و جزو روزه‌ی رمضان می‌شود.[۴]

۲-اگر نیّت روزه‌ی رمضان کند، در این صورت باطل است اگر چه بعداً بفهمد رمضان بوده است.

کسی که روزه‌ی قضا دارد، نمی‌تواند روزه‌ی مستحبّی بگیرد. [۵] (نظر اجماع علما)

روزه‌ی بیمار

اگر بیمار با علم واعتقاد به ضرر خود روزه گرفت ولی کشف شد که ضرر نداشته، ‌روزه صحیح نیست و باید پس از ماه رمضان آن را قضا کند.[۶] (قول مشهور علما)

مبطلات روزه

خوردن عمدی چیز بسیار کوچک حتّی اگر خوراکی نباشد، روزه را باطل می‌کند.[۷] (نظر اجماع علما)

مسواک زدن فی نفسه اشکال ندارد امّا نباید آب دهان را فرو ببرد. [۸](اجماع)

استفاده از قطره‌ی چشم و گوش روزه را باطل نمی‌کند. [۹]

قطره‌ی بینی اگر به حلق برسد روزه را باطل می‌کند. آیات عظام: امام، خویی، ‌اراکی،‌ گلپایگانی،‌ فاضل، سیستانی.