مکتب تشیّع، با نگاهی ژرف و واقع‌بینانه به حقیقت انسان و نوع نیازها و استعدادهای او، انتظار دولتی را می‌کشد که تمامی افراد در آن از تساوی حقیقی برخوردار و در رفاه و آسایش باشند و کوچک‌ترین ظلم و ستمی بر آن‌ها وارد نیاید و بیم و هراسی نداشته باشند که این مهم فقط در دولت کریمه‌ی مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه) تحقّق می‌یابد.

هر چیزی اگر به غایت لطیف شود، دیده‌ها از درک آن عاجز خواهند بود؛ پس جمله‌ی «وَ هُوَ اللَّطيفُ الْخَبيرُ» با جمله «لا تُدْرِكُهُ الْأَبْصارُ» مناسب خواهد بود.

 گناه صغیره یعنی گناهانی که در نفس اثری از خود باقی نمی‌گذارد و اگر هم اثری دارد جزئی و زودگذر و زوال‌پذیر است.

غنای مذموم، آن تمکّن و ثروتی است که آدمی را به سرکشی و طغیان وا دارد، غرور و مستی بیاورد، به مقدّسات الهی بی اعتنا شود و به فقرا تکبر بفروشد و خلاصه از مسیر انسانیت دور شود.