خواهر عزیزم! جامعه‌ی ما را تشبیه می‌کنند به کشتی که جمعیت زیادی سوار هستند هر کسی در سر جای خود نشسته، یک نفر یک میخ بردارد و این کشتی را سوراخ کند، آیا ضرر به افراد می‌خورد یا نه؟! آیا همه غرق می‌شوند یا نه؟! وقتی که کشتی اجتماع ما نقص پیدا کند همه‌ی ما هلاک شده هستیم، نمی‌توانیم بگوییم من چه کنم. وقتی فقر، رشوه، دزدی، چپاولگری، گران فروشی، احتکار جامعه را می‌گیرد نگویم به من چه؛ من که فریزرم پر است. و… پس باید فکری کنیم… . (۱۳۶۸/۰۲/۰۲، ۱۵رمضان)
*******************
من این را برای خانم‌ها خیلی توصیه می‌کنم: عزیزان! اگر زنان جامعه‌ی ما صرفه‌جو شوند، تورم و گرفتاری و کمبودها در جامعه از بین می‌رود. این گرفتاری و کمبودها ناشی از بذل و بخشش و بی‌رویه عمل کردن و اسراف کاری زنان است، اگر زنان صرفه‌جویی را پیشه کنند دیگر کمبود در جامعه وجود ندارد، چنان چه بودند و در جوامع دیگر دیده شده. (سخنرانی، ۱۳۸۲/۰۶/۱۵)
*******************
انسان با شخصیت، آن انسانی است که سازنده‌ی محیط باشد، نه سازشکار با محیط. شخصیت و استقلال فکری خود را حفظ کند. اگر حق را شناختی راهت را ادامه بده و اگر دیدی محیط فاسد و آلوده است بر خلاف او حرکت کن.
خواهرم وزنه‌ی خود را حفظ کن. اگر کاغذی را در آب بیندازد وزنه‌ی خود را حفظ نمی‌کند از هر طرف آب برود می‌رود. ولی اگر سنگ در آب بیندازد می‌ماند، هیچ طرف نمی‌رود. (سخنرانی، ۱۳۶۵/۰۳/۱۲، ۲۳ رمضان)
