حسنیه معاونیان
گاهی هم به آسمان نگاه کن. چقدر زیبا شب و روز را برایمان معنی کرده است. شب سیاه و روز سفید، شب خواب و روز بیداری. نگاه کن… و باز هم بیشتر… چه می‌بینی؟ چند ستاره؟ تازه فقط آسمان بالای سرت را می‌بینی. این دنیا را بنگر! چقدر آسمان بزرگ است! از زمین بیرون برو. فضا آن‌قدر بزرگ است که عقل بشر تاکنون نتوانسته آخر آن را ببیند. سیارات بزرگ را ببین! تمام دنیای زمینی تو در برابر آن‌ها مانند کاهی است در برابر کوه، خورشید را ببین که چقدر بزرگ و درخشان است امّا در برابر همان ستاره هایی که در زمین دیدی هیچ است.
به زمین بازگرد ببین چگونه آبی که خوراک توست بخار می‌شود، ابر می‌سازد و از آن‌ها رحمت الهی، باران، جاری‌می‌شود. حال این فقط یک آسمان بود. شش آسمان دیگر هم هست که یکی از دیگری بزرگتر است و مانند آن که سوزنی را در انبارکاه انداخته باشی در یکدیگر گم می‌شوند و خدا همه‌ی این‌ها را به بهانه‌ی واسطه‌ی خلقت ماسوی‌الله پیامبر اعظم صلوات‌الله علیه آفریده است. اعوذ بالله من الشیطان الرجیم… فبای آلاء ربکما تکذبان!
