*صدیقه جلائی
فضیلت ویژه ی دهه ی اول ذی حجه
مَا مِنْ أَیَّامٍ أَزکَی عِندَ الله تعالی وَ لاَ أعظَمَ أجراً مِن خَیرٍ مِنْ عَشْرَ اْلأضْحَی. مراقبات، صفحه ۲۱۹
در نزد خدا ایامی با فضیلت تر و با پاداشی عظیم از دهه ی اضحی که همین دهه ی اول ذی حجّه است نمیباشد.
در دعایی که در این روزها وارد شده این جمله هست: اَللّهُمَّ هذِهِ الاْیّامُ الَّتى فَضَّلْتَها عَلَى الاْیّامِ وَشَرَّفْتَها: پروردگارم! این همان روزهایی است که آنها را بر روزهای دیگر فضیلت، برتری و شرف دادی. از طرفی هم موسم عبادت بسیار بزرگ حج است. آنچه لازم است مورد توجّه ما باشد این است که فرا رسیدن ایّام منسوب به امامان علیهم السّلام (شهادت و ولادتشان و ایّام زیارت و عبادت) فرصت مغتنمی است برای ما اهل ایمان که خود را برای رسیدن به مقصد اعلای خلقت که لقاء خداست آماده سازند.
اشاره ای به مناسک حج
امام صادق (علیهالسّلام) میفرمایند: «إذا أرَدْتَ الْحَجَّ فَجَرِّدْ قَلْبَکَ لِلّهِ تَعالی مِنْ کُلِّ شاغِل وَحِجابِ کُلِّ حاجِب»؛ وقتی خواستی حج بروی پیش از تصمیم به حرکت قلب خود را برای خدا از هرچه که به آن تعلّق دارد خالی کن و هر کار و مانعی را از خود دور ساز.
وَدَعِ الدُّنْیا وَالرّاحَهَ وَالخَلْقَ: با دنیا و خلق و آسایش وداع کن( دنبال آسایش در سفر نباش).
وَاخْرُجْ مِنْ حُقُوق تَلْزَمُکَ مِنْ جِهَهِ الْمَخْلُوقینَ: از حقوق مردم آنچه که به عهدهات آمده است، خود را آزاد کن و صاحبان حق را از خود راضی گردان. اگر بدهکار هستی و خمس و زکات و دیگر وجوه شرعی را بر عهده داری آنها را ادا کن.
وَاسْتَعِدْ إسْتِعْدادَ مَنْ لا یَرْجُو الرُّجُوعَ: طوری آمادهی رفتن باش که گویی دیگر باز نخواهی گشت( حساب خود را با خدا و خلق خدا تسویه کن).
ثُمَّ اغْسِلْ بِماءِ التَّوْبَهِ الْخالِصَهِ ذُنُوبَکَ وَالْبَسْ کِسْوَهَ الصِّدْقِ وَالصَّفاءِ: سپس با آب توبه ی خالص جان خود را شستشو ده و لباس صدق و صفا بر جان بپوش. (مصباح الشریعه، باب ۲۱)
آثار درخشان دعای روز عرفه
پیامبر (صلّیاللهوعلیهوآله) فرمودند: «لِتَسأَلُنَّ اللهَ اَوً لِیُقضینَ [لِیَغضَبَنَ] عَلَیکُم اِنَ الله عبادا یَعمَلون فَیُعطیهِم و…»؛ از خدا بخواهید تا او حکم کند همانا خداوند متعال به یک سری از بندگانش در مقابل اعمالشان بخشش دارد و به گروه دیگر در برابر درخواست صادقانهشان، سپس هر دو گروه را در بهشت جمع میکند. گروه اول میگویند: پروردگارا! ما اهل عمل بودیم به ما عطا کردی امّا اینها را به چه سبب؟ میفرماید: اینان بندگان من هستند، من اجر و پاداش شما را دادم و از آن چیزی کم نکردم، امّا اینان از من درخواست کردند و من هم از فضل و رحمت فوقالعاده خود به آنان دادم (بلکه) به هرکسی که بخواهم میدهم (جامع الاحادیث شیعه، ج۱۵، ص۱۸۹).
باید از خدا بخواهید تا عطا کند. خدا را بندگانی است که عمل می کنند و خدا اجرشان می دهد و بندگانی دیگر دارد که با صدق و اخلاص از باب دعا از او می خواهند، خدا به ایشان نیز عطا می کند و سرانجام همه را در بهشت جمع می نماید. آن گاه گروه اهل عمل می گویند: پروردگارا! ما اگر مورد لطف و عنایت قرار گرفته ایم بر اساس این بوده که اهل عمل بوده ایم، امّا این گروه از چه راهی به این درجه از کرامت رسیده اند؟ خداوند می فرماید: بندگان من! شما اعمال خوب انجام داده و مزد خود را گرفته اید، امّا اینان از در سؤال و دعا وارد شده اند و مشمول فضل من قرار گرفته اند.(کسانی هستند که توفیق خدا شامل حالشان گشته از امکانات مالی و سلامت بدنی برخوردارند و اعمال نیک انجام می دهند و به اجر و ثواب عالی میرسند، کسانی هم هستند که تمکّن مالی یا سلامت بدنی ندارند ولی حال دعا و سؤال از در خانه ی خدا را دارند و از در تضّرع به درگاه خدا وارد می شوند و مشمول فضل الهی میگردند. دعا مخصوصاً در روز عرفه آثار بسیار درخشانی دارد و خداوند کریم و بخشنده نیز آماده ی اجابت است. این روز را از دست ندهیم.
