توصیه هایی برای سفر‌های نوروزی از کلام رسول خدا(ص)/*گردآورنده: مرضیه پورباقر مهنه
به پایان اسفند که می‌رسیم زمزمه‌ی سفر‌ها آغاز می‌شود و بسیاری از مردم مایلند برای گذران تعطیلات نوروزی از شهر و دیار خود خارج شده، برای تجدید قوا و روحیه سفر کنند. رسول گرامی اسلام (صلّی‌الله علیه و آله)توصیه‌هایی دارند که به کار بردن آن می‌تواند سفر ما را دلپذیر و لذّت‌بخش نماید:
۱- لزوم همسفر: همسفرت را بیاب و بشناس؛ آن‌گاه سفر کن (مستدرک الوسایل،ج۸،ص۲۰۹).
۲- لوازم سفر: نشانه‌ی شرافت و شخصیت فرد این است که هنگام سفر توشه‌اش خوب و دلپسند باشد (کافی، ج۸، ص۳۰۳). توشه‌ی مسافر خواندن شعر و سرود است، مادامی که یاوه و بیهوده نباشد(مستدرک الوسایل،ج۸،ص۲۱۳).
۳- وداع: هرگاه سفر می‌کنید با برادران دینی خود وداع کنید (و آنان را معطل نکنید) چرا که مسافر باید برود و بدرقه کننده نیز باید برگردد.
۴- دعای بدرقه: «اللهمَّ الْطُفْ به فی تَیْسیر کُلِّ عَسیر، فَإنَّ تیسیرَ الْعَسیر عَلَیْکَ یَسیرٌ إنّکَ علی کُلِّ شَیءٍ قَدیر. أسألُکَ لَهُ الْیُسرَ وَ الْمُعافاهَ الدّائمَهَ فِی الدّنیا و الآخره»؛ خدایا! در حل مشکلات و سختی‌ها به او عنایت کن؛ زیرا آسان ساختن سختی بر تو آسان است و تو بر هر چیزی توانایی. از تو برای او آسایش و عافیت دائم در دنیا و آخرت می‌خواهم.
۵- دعا وصدقه : کسیکه به سفر می‌رود، برایش دعا کنید: «اللهم انّی أعوذُ بِکَ مِنْ وَ عْثاء السفر و کآبهِ المُنْقَلَبِ وَ سُوءِ المَنْظَرِ فی الأهلِ وَ الْمالِ وَ الْوَلَد»؛ خدایا! از سختی سفر و اندوه دوری و سرگردانی و دربهدری و بد منظری در‌باره‌ی خاندان و مال و فرزند به تو پناه می‌برم (مصباح المجتهد،ص۶۷۴).
۶- تقسیم هزینه در سفر گروهی: از آداب سفر این است که همسفران هزینه‌ی سفر را پیشاپیش جدا و مشخص کنند که مایه‌ی آرامش خاطر و نیک‌خویی آن‌هاست (الفقیه،ج۲،ص۲۷۸).
۷- انتخاب سرپرست: هرگاه سه نفر با هم به مسافرت میروند یکی را امیر و سرپرست خود کنند(الجامع الصغیر، ج۱، ص۸۹).
۸- توقّف کوتاه بین راه: هرگاه به مسافرت می‌روید در منزلگاهها توقّفی کوتاه داشته باشید(الجامع الصغیر، ج۱، ص۲۷۶).
۹- مدارا و مراعات بیماران و ناتوانان: کسی که با همسفر خود بیشتر مدارا کند پاداشش بیشتر و نزد خدا محبوب‌تر است (کافی،ج۲،ص۱۲۰). هرگاه در مسافرت یکی از همراهانتان بیمار شد سه روز برای او درنگ کنید (وسائل الشیعه،ج۱۱،ص۴۵۸)
۱۰- خدمت: در سفر، بزرگ قوم، خادم آنان است (بحارالانوار،ج۷۳،ص۲۷۳).
۱۱- دید و بازدید مسافر: بر مسلمان است که هرگاه قصد سفر کرد دوستانش را خبر کند و بر دوستان اوست که هرگاه از سفر بازگشت به دیدارش روند (کافی،ج۲،ص۱۷۴).
۱۲- بازگشت: سفر پاره‌ای از عذاب است، پس هرگاه سفرتان پایان یافت زود نزد خانواده‌ی خود بازگردید (الفقیه، ج۲، ص۳۰۰).
برگرفته از کتاب مفاتیح الحیاه آیه الله جوادی آملی
