وقتی می‌دیدند من روزهای تعطیل هم مشغول مطالعه و درس هستم گفتند: «تو به جایی نمی‌رسی. چون باید موقع تفریح، تفریح کنی».
این مسأله را هم یک بار به پسر من جدی گفتند. در حضور من مکرر به پسرم می‌گفتند: «من نه یک ساعت تفریحم را گذاشتم برای درس و نه یک ساعت درسم را برای تفریح گذاشتم». هر وقتی را برای چیز خاصی قرار می‌دادند و به پسر من هم این نصیحت می‌کردند که: «تفریح داشته باش. اگر نداشته باشی نمی‌توانی خودت را برای تحصیل آماده کنی» (سبزیان، علی اکبر؛ زندگی به سبک روح الله، مشهد، الشمس، چاپ ۲۱، ۱۳۹۰، ص ۱۰۹).
