با ورزش کردن تلاش بسیاری می کند تا همیشه سالم باشد/مصاحبه کننده: حامد مقدم
«یک سایز بزرگتر!» این صدای مادری است که با فرزند خود برای خرید لباس آمده است؛ برگشتم و به پشت سرم نگاهی کردم. کودکی را دیدم که صورتش طفلی ۸-۹ ساله را نشان می داد، امّا اندام او به اندازه ی یک پسر بچّه ی ۱۲-۱۳ ساله شاید هم بیشتر رشد کرده بود. با خود فکر کردم، شاید این مورد مناسبی برای مصاحبه ی این شماره ی مجله باشد!
در فروشگاه مواد غذایی، آن چه بیشتر در سبد خرید خانواده ها جلوه می کرد، شکلات صبحانه، عصرانه، شبانه، چیپس، پفک و مواد نشاسته ای ، قندی و پروتئین های کاذب بود. با خود اندیشیدم:
زمانی نوجوانان اوقات فراغت خود را با بازی هایی مثل لی لی، گل کوچیک و… پر می کردند آن هم نه در باشگاه هایی با کلّیه ی امکانات، بلکه در کوچه پس کوچه های شهرشان، با دو آجر به جای دروازه و یک طناب به جای تور والیبال! امّا حالا بازی های کامپیوتری و تلویزیون جای این تفریحات سالم را گرفته و کودکان معصوم را شبیه به کوه های گوشت متحرّک کرده است.
وقتی ما بچّه بودیم، تنقّلاتمان انواع آجیل، خشکبار، میوه جات و مواد غذایی سالم و طبیعی بود؛ امّا کودکان امروز تبدیل به بزرگترین مصرف کنندگان کارخانجات تولید شکلات، نوشابه، و مواد انرژی زای کاذب شده اند! واقعاً به سر نسل های آینده ما چه خواهد آمد؟
متأسّفانه بسیاری از والدین نقش مهم خود را به عنوان پرورش دهنده ی نسلی سالم فراموش کرده اند. امّا در این میان پدر و مادرهایی را هم می توان یافت که به این مسأله اهمّیت داده، فرزندان خود را سالم و حتّی ورزش کار تربیت کرده اند.
پدر و مادر مهسا دهقان، قهرمان نوجوان وشوی کشور در سطح ملّی یکی از همین پدر و مادرهای عاقبت اندیش و با تدبیر هستند. به سراغ مهسا دهقان دانش آموز کلاس پنجم دبستان اشرف بزرگزاده در یکی از مناطق محروم شهر رفتم و در فضایی گرم و صمیمی با او به گفتگو نشستم.
از همان ابتدا او را نوجوانی شاداب و سرزنده و بسیار اجتماعی یافتم. برای آشنایی بیشتر این طور صحبت را با او آغاز کردم: لطفاً خودت را به طور کامل برای خوانندگان ما معرفی کن.
مهسا دهقان هستم. متولّد سال ۱۳۷۷ در مشهد. از ۷ سالگی وشو کار می کنم، و ۲ سال است عضو تیم ملّی هستم. سال گذشته در اندونزی مقام اوّل را کسب کردم و امسال هم از در ماکائو مدال طلا را برای کشورم به همراه آوردم. ۳ خواهر و ۱ برادر هستیم و خواهر بزرگترم نیز در رشته ی کاراته مشغول است.
شمیم: چرا به ورزش رو آوردی و اصلاً چرا وشو را انتخاب کردی؟
به خاطر علاقه زیادی که به ورزش داشتم؛ ورزش وشو را در تلویزیون دیدم و علاقمند شدم. پدر و مادرم نیز من را تشویق کردند. در این حال مادر مهسا با لبخندی اضافه کرد: فعّالیت فیزیکی او در دوران کودکی در منزل زیاد بود و برای این که انرژی فرزندمان بیهوده هدر نرود او را تشویق به ورزش رزمی نمودیم.»
شمیم: اوضاع تحصیلت چه طور است؟
امسال به کلاس پنجم می روم و معدّلم هم بسیار عالی است.
شمیم: موقعیّت شما در مدرسه با بقیّه ی دانش آموزان تفاوتی ندارد؟
خیر، من با همه ی بچه ها ارتباط خوبی دارم و دوست ندارم دچار غرور شوم زیرا غرور برای ورزش کار بد است و فکر کنم اگر مغرور شوم خدا مرا دوست نخواهد داشت.
شمیم: برنامه ی اردوهای شما به چه ترتیب است؟
بسیار سخت و فشرده! صبح تا ظهر تمرین می کنیم مقداری استراحت می کنیم و دوباره عصر به تمرینات ادامه می دهیم.
شمیم: با دوری پدر و مادرت در اردوها چگونه کنار می آیی؟
خیلی دلتنگ می شوم، بعضی اوقات گریه هم می کنم و تلفنی با هم صحبت می کنیم.
شمیم: برای آینده ات چه تصمیمی داری؟
دوست دارم درسم را ادامه دهم و به ورزش هم بپردازم و مربّی وشو بشوم.
شمیم: برای شما به عنوان یک دختر مسلمان، آیا ورزش با حجاب اسلامی سخت نیست؟
خیر من با حجاب احساس خوبی دارم و بسیار راحت هستم. حجاب برای من محدودیت به وجود نمی آورد و چون حجاب دارم خدا خیلی به من کمک می کند.
شمیم: یک ورزشکار چه تأثیراتی می تواند در جامعه داشته باشد؟
یک فرد ورزشکار می تواند در جامعه بسیار مفید باشد. به دیگران و به خصوص جوان ها کمک کند و برای جامعه کارهای زیادی انجام دهد.
شمیم: به کسانی که اهل ورزش نیستند چه توصیه ای داری؟
توصیه می کنم ورزش کنید تا همیشه سالم و قوی باشید، زیرا ورزش از کسالت و خستگی جلوگیری می کند و باعث می شود انسان شاداب و سرزنده باشد.
از زحمات پدر و مادر و استادانم نیز بسیار متشکرم.
سخنی با والدین
پدر و مادر مهسا دهقان، دارای تحصیلات متوسّط هستند، مادر مهسا خانه دار و پدر او کارگر یک کارخانه است. امّا با تدبیر و عاقبت اندیشی به جای این که نیرو و انرژی فرزند خود را پای بازی های کامپیوتری و تنبلی هدر بدهند و از او موجودی تن پرور و راحت طلب به وجود بیاورند، روح و جان او را پرورش داده، با وجود تمام مشکلات، آینده ی فرزند خود را درخشان ساخته اند.
