رابطه ی ما با خدا رابطه ی گیلاس با درخت نیست. وقتی گیلاسی از درختی چیده و جدا شد دیگر قابل بازگشت نیست و درخت هرگز او را نخواهد پذیرفت. رابطه ی ما با خدا چیزی شبیه یک کفِ آب با دریاست. شما اگر پیاله ای آب از دریا برگیری حتّی اگر این آب نجس و آلوده و لجن هم شده باشد، هرگاه آب را برگردانی آغوش دریا باز است و آن را می پذیرد و هرگز پس نمی فرستد. اول کاری که دریا با آن می کند زدودن تیرگی ها و پاک کردن و زلال ساختن آن است. چون خدا رحمان است و رحیم، یعنی دریا دریا رحمت و احسان و لطف است و اگر ما فقط همین یک صفت را از او می فهمیدیم عاشق یا عاشق تر از این می شدیم.
معجزه‌ی حضور
اسفند ۱, ۱۴۰۳
