دی ان ان evoq , دات نت نیوک ,dnn
پنجشنبه, 09 فروردین,1403

خط سرخ


خط سرخ

اکنون زمان بیخته و خالص شدن است/ ک. منظری

 

از دور دست ها ندایی به گوش می رسد. صدا نزدیک و نزدیک تر می شود. چشمانت را که می گشایی می بینی جمعیتی از عزاداران حسینی پیش می آیند و بر سر و سینه می زنند؛ و او در میان عزاداران ایستاده و اشک پهنای صورتش را پوشانده و با هر یا حسین عزاداران، لبیک می گوید. همراه عزاداران حسینی بر سینه می زند. او میزبان آن ها و صاحب عزاست.

عزا عزاست امروز! روز عزاست امروز ... مهدی صاحب زمان صاحب عزاست امروز...

ناگهان غوغایی بر می خیزد! عدّه ای با پرچمی سبز جلو می آیند، فریاد می کشند؛ به جای سینه ی خود بر سینه ی عزاداران می کوبند؛ لباس مشکی آن ها و پرچم های عزا را به تمسخر می گیرند و کوچک می انگارند. وارد صف های عزاداران می شوند؛ می خواهند آن ها را خوار کنند، می خواهند لباس مشکی عزای حسینی را از تن آن ها در آورند و لباس ذلّت بر تنشان کنند. مهدی فاطمه را نمی بینند! به یاد شقاوت حرمله می افتی؛ متعجّب می شوی و نمی دانی از چه رو این چنین به مولایت اهانت می کنند؟ به یاد می آوری که «کلّ یوم عاشورا و کلّ ارض کربلا». خود را در کربلا می یابی! به یاران می گویی: به هوش باشید، امام را در میان بگیرید، نگذارید دشمن به ایشان نزدیک شود؛ از حرم رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم) دفاع کنید! برخیزید؛ برخیزید؛ و اکنون زمان بیخته شدن و خالص شدن است. زمان جدا شدن سره از ناسره است. به خود نهیب می زنی: وقت عمل است. «به خدا سوگند آن چه شما انتظار آن را می کشید و گردن هایتان را به سوی آن دراز می کنید، واقع نمی شود مگر بعد از آن که امتحان و آزمایش شوید تا این که باقی نماند از شما جز اندکی».1

«أَمْ حَسِبْتُمْ أَنْ تُتْرَكُوا وَ لَمَّا يَعْلَمِ اللَّهُ الَّذينَ جاهَدُوا مِنْكُمْ...» 2

این ها نیروهای شناسایی دشمن اند، آمده اند ما را محک بزنند که تا چه حد به مولایمان وفاداریم و بعد اگر زمینه مساعد بود، یورش آورند و اگر نه، برنامه بریزند و طرح بدهند و زمینه سازی کنند تا موعد حمله فرا برسد؛ شاید آمده اند یارگیری کنند؟ شاید می خواهند قدرت مانور خود را در بین این مردم بسنجند؟ و حرکتی را آغاز کنند که امامت را نشانه گرفته. می دانند این مردم اگر امامشان را رها کنند، از پا خواهند افتاد. می دانند که بدون امام عدالت خواه، مظلوم دم بر نخواهد آورد و به وضع ننگین خود راضی خواهد شد. می دانند که عزّت ما از اماممان است. می خواهند ما عزّت نداشته باشیم، پس باید امام نداشته باشیم؛ و عاشورا مانع است. مانعی بزرگ بر سر راه این هدف، زیرا «محرّم و صفر است که اسلام را زنده نگاه داشته» و آن ها نمی خواهند اسلام زنده باشد. چون می خواهند تمام قدرت جهان را در دست داشته باشند. امّا آن ها حقیقت قدرت را درک نکرده اند: «قدرت در معنای حقیقی اش یکی از جلوه های با اهمّیت حق است و هرگز در برابر حق صف آرایی نمی کند؛ هم چنان باطل نیز هرگز توانایی رویارویی و جنگ تن  به تن با حق را ندارد. بلکه این حامیانِ حق و حامیان باطل هستند که رویاروی یکدیگر قرار می گیرند و اگر حامیان حق شکست بخورند این یک شکست ظاهری است؛ زیرا حق، فوق جنگ های رویاروی قرار دارد. بنابراین اگر فرض کنیم که در طول تاریخ، هزاران بار بزرگ ترین شهید راه انسانیت قدم به میدان مبارزه بگذارد و مجاهدت کند و به خاک و خون بغلتد و شهید شود، چون آرمان او حق است، هرگز مغلوب نمی گردد؛ بلکه او پیروز است تا ابد. زیرا حق برای ابد ثابت و پیروز است. در سخنان بزرگ شهید راه حق، امام حسین (علیه السّلام) می خوانیم: «فمن لحق بی منکم استشهد و من تخلّف عنّی لم یدرک الفتح»3 ؛ «هر کس به من ملحق شود، شهید خواهد شد و هر کس از من تخلف کند به پیروزی نخواهد رسید».

این دشمنان کوته فکر و این مزدوران ابله می خواهند با چنین حقیقتی مبارزه کنند، می خواهند حق را و امام حق را نابود کنند، عجب خیال خامی در سر می پرورانند.

امّا تو، تو اگر بنشینی، هرگز بر نخواهی خاست؛ برخیز و به میدان رو. با قلمت با فکرت با عملت با صنعتت با هنرت با جانت با تمام هستی ات؛ که اگر بنشینی شاید فرصتی برای تشکیل گروه توّابین دست ندهد.

«الماس اگرچه از همه ی جوهرها شفّاف تر است، سخت تر نیز هست. ماندن در صف اصحاب عاشورایی امام عشق تنها با یقین مطلق ممکن است. نپندار که تنها عاشوراییان را بدان بلا آزموده اند و لا غیر صحرای بلا به وسعت همه ی تاریخ است».4

پس به ندای «هل من ناصر ینصرنی» مهدی فاطمه (عجّل الله تعالی فرجه الشّریف) لبیک می گویی. سعید بن عبدالله را الگو قرار می دهی ـ زمانی که امام حسین (علیه السّلام) در میدان جنگ در ظهر عاشورا به نماز ایستاد و او برای تیرهایی که به سمت امامش می آمدند آغوش گشود ـ خود را سپر بلای امامت می کنی. در خط مقدم جبهه می ایستی. از هیاهو و فریادهای دشمن که طبل تو خالی است نمی هراسی. به یاد وفاداری اباالفضل (علیه السّلام) و شجاعت قاسم (علیه السّلام) پاهایت را محکم در زمین فرو می بری و هم چون کوهی سخت تر از فولاد می ایستی؛ دژی می شوی برای دفاع از حرم رسول خدا (صلّی الله علیه و آله و سلّم). اگر در محرّم 61 هجری نبودی، حال که هستی مردانه در مقابل صف های ظاهری دشمن می ایستی و می دانی که حق پیروز است.

پس اگر در صف حق جای گیری از پیروزمندانی؛ امّا به یاد داشته باش که اگر بر خلاف اصول مسلّم مدرسه ی حسینی زندگی کنی، هرگز دعای «اللهُمَّ اجعَل وَ مَمَاتِي مَمَاتَ مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّد» برایت تحقّق نخواهد یافت و از آن جا که شیطان گام به گام انسان را به پرتگاه کفر و ضلالت و فساد می کشاند، مراقب باش! شاید این بار از این فتنه جان سالم به در بری، امّا معلوم نیست دفعه ی بعد جزو کدام گروه باشی. مراقب بذرهایی که شیطان آهسته در دل ها می کارد باش و بدان که وقتی موعد امتحان فرا برسد، دیگر فرصتی برای آماده شدن نداری.

 

پی نوشت ها:

1ـ محمد باقر مجلسی، بحارالانوار، باب آخر الزمان، ج52، ص113، ح24.

2ـ سوره ی توبه، آیه ی 16.

3ـ محمد تقی جعفری، امام حسین (علیه السّلام) شهید فرهنگ پیشرو انسانیت، تهران، مؤسّسه ی تدوین و نشر آثار علاّمه جعفری، 1380، ص58.

4ـ آوینی، فتح خون، ص78.

شماره نشریه:  شمیم نرجس شماره 11


تعداد امتیازات: (0) Article Rating
تعداد مشاهده خبر: (1489)

نظرات ارسال شده

هم اکنون هیچ نظری ارسال نشده است. شما می توانید اولین نظردهنده باشد.

ارسال نظر جدید

نام

ایمیل

وب سایت

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

Escort