در روشنای سجود

سخنرانی استاد معظم خانم طاهایی به مناسبت هفته ی وحدت

دو میلاد بزرگ پیامبر اسلام، (صلی الله علیه و آله و سلم) و امام صادق (علیه السلام) رئیس مذهب تشیّع را تبریک می گویم. هم چنین سال نو را به شما عزیزان تبریک می گویم. امیدوارم به برکت این دو مولود بزرگوارِ عزیز، امسال سال فرج در درجه ی اول و بعد هم سال شادمانی، سلامتی و موفقیّت بیشتر در راه خدمت و کسب رضایت ولی عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) باشد در سوره فتح قرآن می فرماید: «هُوَ الَّذِي أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَى الدِّينِ كُلِّهِ وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ» اگر می خواهید خدا را بشناسید «هُوَ الَّذِي»: اوست آن ذات مقدسی که «أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى»، رسول خودش را برای هدایت فرستاد با دین حق و این دین حق را به تمام ادیان غلبه می دهد، گرچه می فرماید: «وَلَوْ كَرِهَ الْمُشْرِكُونَ» اگر چه که کفّار و مشرکین کراهت داشته باشند که دین اسلام بر تمام ادیان غلبه کند؛ این وعده ای است که خداوند تبارک و تعالی ضمن معرّفی ذات اقدس خودش، وعده ی غلبه ی دین اسلام را بر تمام ادیان بر مسلمانان جهانی داده است. خداوند متعال در وعده ی خود صادق است. چه کسی از خدا در وعده صادق تر است؟ پس ما باید انتظار داشته باشیم و الحمدلله ربّ العالمین روز به روز صدق آن وعده ی الهی را مشاهده می کنیم، گرچه کفار و مشرکین خلاف این تقاضا را دارند و می خواهند و آن چه امکان دارند و آن چه قدرت دارند را به کار می برند که جلوی پیشرفت اسلام را بگیرند. امّا می بینیم بر عکس، روز به روز دین مقدّس اسلام گسترده تر می شود و مردم دنیا گروه گروه مسلمان می شوند. با این همه سم پاشی که علیه اسلام می شود، با این همه سخنان موهن و بدگویی هایی که از اسلام دارند! هرچه آن ها بیش تر با اسلام و دین مخالفت کنند، بیش تر اسلام رشد می کند.

این وعده مخصوص یک پیغمبر است و آن شخص «محمد رسول الله (صلی الله علیه و آله و سلم) است.

 بعد خداوند به معرفی پیامبرش می پردازد، با نام و نشان مقدس پیغمبر که به طور واضح نام حضرت را می برد و خداوند تبارک و تعالی تصدیق می کند که محمّد رسول خدا و فرستاده ی خداست. محمد رسول الله و الذین معه بعد صفات این پیغمبر را ذکر می کند. صفات پیغمبر چیست؟ «اشداء علی الکفار» اول صفتی که برای پیغمبر ذکر می کند این است که پیغمبر نسبت به کفّار بسیار سخت گیر و اثرناپذیر است؛ این خیلی مهم است. در عین حالی که حضرت نسبت به مسلمان شدن و پذیرفتن حق از جانب مردم خیلی مشتاق بودند، امّا نسبت به آن هایی که نمی پذیرفتند و زیر بار نمی رفتند، بسیار سخت و نفوذناپذیر بودند. حتّی در یکی از جنگ های اسلامی که یهودیان به حضرت پیغام دادند که ما و شما دشمن مشترک داریم، هرگاه حاضرید، بجنگیم. این قریش، دشمن مشترک ماست؛ هر دو با هم بجنگیم؛ حضرت پیغام دادند ما با شما کاری نداریم؛ ما با شما همراه نمی شویم چون شما دشمنید و بالآخره از پشت خنجر می زنید. ایشان قبول نکردند با یهودی ها در این جنگ هم پیمان شوند. دشمن، دشمن است، از پشت خنجر می زند. بعد صفت دوم «رحماء بینهم»: بین خودشان بسیار مهربانند، ضمناً این قسمت آیه را هم توجه داشته باشید «محمّد رسول الله و الذین معه» پیغمبر گرامی اسلام و کسانی که با آن پیغمبر هستند، «این با او هستند، این «والذین معه» خیلی مهم است. نمی فرماید کسانی که با او هستند، یعنی همیشه با او همراهند؛ قید زمان و مکان هم نیاورده که آیا کسانی که در نماز پیغمبر شرکت کردند، آیا کسانی که در زمان پیغمبر بودند، آیا کسانی که در مسجد پیغمبر بودند، اگر ما این صفات را داشته باشیم در همین زمان خودمان «والذین معه هستیم». عزیزان باید سعی کنیم با پیغمبر (صلی الله علیه و آله و سلم) این گونه همراه باشیم. «والذین معه» کسانی که با پیغمبر هستند؛

بعد می فرماید: «تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا» ایشان را می بینید که پیوسته در حال رکوع و سجودند. معنی این آیه این نیست که این ها همیشه نماز می خوانند؛ این همان حرف باباطاهر است که می گوید:

خوشا آنان که الله یارشان بی که حمد و قل هو الله کارشان بی

 خوشا آنان که دایم در نمازند بهشت جاودان مأوایشان بی

دائم در نماز یعنی چی؟   

یعنی اگر پشت میز اداره است مثل آن کسی است که نماز می خواند، همان طور که در نماز نیّت خدایی دارد، در اداره هم قصد قربت الی الله می کند. اگر کاسبی را در حال کسب فرض کنیم، دایم در نماز است زیرا برای خدا دارد کاسبی می کند؛ اگر سر کلاس درس می رود برای خدا می رود؛ اگر درس می خواند برای خدا درس می خواند؛ غذا می پزد؛ برای خدا جارو می کند؛ برای خدا! پس همیشه خدا را در نظر بگیرید. بندگان خوب خدا جز برای خدا برای احدی کار نمی کنند و از احدی فرمان نمی برند و به احدی امید ندارند و از احدی نمی ترسند. این می شود خدا و در همان حال حرکت به سوی خدا. «تَرَاهُمْ رُكَّعًا سُجَّدًا» صفت بعدی همراهان پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) «يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا» است با این وصف همیشه فضل و رضوان و خشنودی خدا را طلب می کند: و «سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ» این دیگر خیلی جالب است: در جبین این ها اثر سجده نمایان است. این جبینی که می فرمایند، تنها پیشانی نیست. این اشخاص نه تنها اثر سجود به پیشانی شان نمایان است، بلکه وقتی وارد زندگی شان می شوی این اثر را می بینی. همه ی زندگیش آثار سجده ی الهی نمایان است. سجده یعنی، اطاعت، سجده یعنی انقیاد، اثر انقیاد و اطاعت خدا در تمامی وسایل منزلش در لباسی که پوشیده، در تربیت فرزندش، در همسرداری اش، در حجابش، در سخن گفتنش، همه جا طاعت خداست. خوش به حال چنین شخصی. «يَبْتَغُونَ فَضْلًا مِّنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِيمَاهُمْ فِي وُجُوهِهِم مِّنْ أَثَرِ السُّجُودِ» وقتی که این صفات را داشته باشند آن وقت نتیجه اش چه می شود؟ این آیه را همه می دانید، می فرماید: «ذَلِكَ مَثَلُهُمْ فِي التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِي الْإِنجِيلِ» مثل آن ها در تورات و انجیل نوشته شده است. مثلشان چیست؟ «كَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ» و این را عزیزان، ما در همین کار کوچک خودمان می بینیم. نمی دانم شما احساس می کنید یا نه؟ من واقعاً احساس می کنم و مثل روز روشن می بینم مثل کارهای ما مثل زراعتی است که می کاریم. یک دانه را که می کاریم می شود سبزه: «أَخْرَجَ شَطْأَهُ» سبزه ی نازکی بیرون می آورد «فاذره» یعنی اول سبزه ی نازکی است که دست می زنید می شکند، ولی طولی نمی کشد که می بینید ضخیم شد. این سبزه ساقه دارد. بعد محکم می شود و آن این قدر قوی می شود که روی پای خودش می ایستد «يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ» که زراعتگران را به عجب می آورد، که به به! چه درخت تنومندی شد، چه قدر میوه دارد، چه قدر شاخه و برگ دارد. این مثل عینی دین اسلام است که «يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ» کفّار را به غیظ در می آورد. می گویند ببین این دین چه قدرتی دارد! این را من در همین مدرسه ی نرجس می بینم. خدا می خواهد روز به روز خوان گسترده تر شود و روز به روز پیشرفت کند. «لِيَغِيظَ بِهِمُ الْكُفَّارَ»، «يُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِيَغِيظَ»؛ آن وقت خدا وعده می دهد. این وعده شامل حال شما هم خواهد شد و ... الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُم خداوند تبارک و تعالی وعده داده به کسانی که ایمان آوردند و عمل صالح انجام داند از ایشان یعنی از همین جمعیتی که رشد کردند از همین جمعیتی که روی پای خودشان ایستادند ،«مَّغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِيمًا» هم مغفرت و هم پاداش بزرگ را وعده داده است. پس خدا از ما چه می خواهد؟ الان موقع نشان دادن ایمان و عمل ماست از ما این را می خواهند که فقط متکی به گذشته نباشیم. برای آینده باید چه کنیم؟ «آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» ایمان آوردند و عمل صالح انجام دادند. خداوند وعده داده که مغفرت و اجر عظیمی عنایت می کند.

 خدایا! به آبروی پیغمبرت قسمت می دهیم توفیق ما را در زمینه ی ایمان و عمل صالح و همراهی با پیغمبر زیاد بفرما، معرفت ما را زیاد بفرما. این وحدت و انسجام ما را به برکت وجود مقدّس ولی عصر قوی تر بفرما. اللهم صل علی محمد و آل محمد.