تاریخ ارسال خبر: 01 بهمن 1389 | گروه خبری:
اجتماعی
گزارش یادوارهی بانوی بافضیلت استاد طاهایی (اعلی الله مقامها)
بانویی از سلالهی علی و زهرا دعوت حق را لبیک گفت. خبرش چنان که باد، بذرها را در خاکهای آماده میافشاند به دلهای آشنا رسید. التهابی وجود همه را فرا گرفت، غم شعله کشید و جگرها سوخت.
پروانهها به عشق وجودش دور هم جمع شدند. هر یک از غم فراغش ناله ای سر داد و در هجرش شعری سرود، و محبوب خود را وصف نمود. خاطرات شیرین با او بودن را برای هم خواندند و به سخن یکدیگر گوش سپردند. مدتی که گذشت، فکرها بیدا شد همه تازه فهمیده بودند که چه کسی از میانمان رفته است. به تکاپو افتادند تا برای زنده نگه داشتن یادش کاری کنند، و برای شناساندنِ خدماتش، همتی! تا او را که برای جویندگان راه هدایت اسوه بود، معرف کنند.
پیشنهادها ارائه شد و طرحها مطرح گردید. شورای فرهنگ عمومی استان خراسان پیشنهاد یادواره را مطرح و شورای فرهنگ عمومی کشور آن را تأیید کرد و تصمیم بر آن شد تا یادوارهای به مناسبت اولین سالگرد استاد طاهایی برای بزرگداشت و معرفی وی برگزار شود. آنان که توان مالی و سازمانی داشتند به میدان آمدند و هر کسی وظیفه ای را بر عهده گرفت.
اولین جلسه در تاریخ 1/12/88 در محل استانداری برگزار شد. کمیتهها و نهادهای دست اندرکار تعیین گردیدند و طرح یادواره در تاریخ 29/3/89 به تصویب رسید. زمان برگزاری یادواره 28/11/89 مقرر گردید. اینک در محضر استاد شایسته خوی مدیریت مدرسه علمیه نرجس (س) و دبیر یادواره هستیم. از ایشان می پرسیم چه شد که با همه مشغلههایی که دارید دبیری یادواره را پذیرفتید؟
در حالی که سنگینی غم فقدان استاد را به راحتی می توان در نگاهشان مشاهده کرد پاسخ می دهند شورای فرهنگ عمومی استان که ارادت خاصی به حضور استاد طاهایی در جلسات شورا داشتند، بعد از رحلت استاد برای ادای دین به ایشان، پیشنهاد برگزاری یادواره را دادند و ما نیز که در مجموعهی مدرسه علمیه نرجس که سالها محضر استاد طاهایی را درک کرده بودیم، با سیره و مرام ایشان آشنا بودیم و در دامان محبت و معرفتشان رشد کرده بودیم و از طرفی باور داشتیم که این بهترین بستر برای معرفی استاد طاهایی و سیره ایشان و تبیین نقش زن در اسلام است. پس بر خود لازم دانستیم که به سان فرزندانی که در تکاپوی جبران زحمات مادر پس از فقدانش هستند، ما هم ذره ای از دین خود را به بزرگ مادر معنوی مان ادا کنیم.
می پرسیم برای پذیرش این سِمَت، قید و شرطی هم داشتید؟
گفتند: بله، ما با این رویکرد پذیرفتیم که این یادواره فرمایشی و صوری نباشد اندیشههای استاد مطرح شود، عاری از هرگونه تجمّل.
میخواهیم از سختی کار بگویند و مشکلات پیش رو. در ابتدای سخن از همهی همهی کسانی که در اجرای این امر مدرسه را یاری نمودند، تشکّر می کنند، از سختیهای کار گفتند، اما یاد آور شدند باور دارند به این که در کار ارزشی باید سختی کشید و ثمرهی این کار شیرین است، و اشارهای نمودند به مظلومیت حوزههای علمیهی خواهران در مباحث فرهنگی تربیتی و عدم حمایت بسیاری از نهادها از این حوزه ها را یادآور شدند.
پرسیدیم آیا با این مشقتها، باز هم قصد ادامهی این راه را دارید؟
با نگاهی بلند رو به آینده ای روشن فرمودند: بله، قصد ما این است که در سالهای آینده، یادواره تبدیل به کنگره ای بینالمللی شود. و سیر بازشناسی افکار و سیره ی مدیریتی استاد همزمان در کشورهایی که طلاب خارجی مدرسه علمیه نرجس (س) در آن فعالیت دارند، بررسی شود آری باور می کنیم بانویی که نگاهی جهانی دارد و سال ها با تربیت شاگردانی در گوشه و کنار کشورهای جهان به روشنگری پرداخته باید کوشید تا جهان با افکار و اهداف ایشان که همان حرکت بر مسیر مستقیم ولایت است آشنا شوند. طنین صدای استاد در گوشم می پیچد:
عزیزان! فراموش نکنید گمنامی برای خدا، شهرت برای خدا، آن که برای خدا کاری کند از بین نمی رود، مؤمن شهرت نمی خواهد، خدا شهرت می دهد. 12/4/1378.
شماره نشریه: شمیم نرجس شماره 15