درمان اورژانسی غم‏ ها وغصه ‏ها

*خديجه خرامیده

اگر سری به آیات قرآن بزنیم خواهیم فهميد که پیامبران در زمانی‏که غم‏ وغصه‏ ها به آنان فشار می‏آورد، برای کم کردن این فشارها چه می ‏کردند؟

حضرت آدم از كار خود به درگاه خدا ناله نمود: «قالا رَبَّنا ظَلَمْنا أَنْفُسَنا»؛ خدايا! ما به خود ستم كرديم و اگر تو ما را نيامرزى و مورد رحمت قرار ندهى، حتماً از زيان­كاران خواهيم بود (اعراف/23)

و حضرت ايّوب از بيمارى خود: «إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَ أَنتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ »؛ و (به ياد آور) ايوب را آن زمان كه پروردگارش را ندا داد كه همانا به من آسيب رسيده و تو مهربان‏ترين مهربانانى (انبیا/83).

حضرت موساي جوان (در مدین) از فقر و ندارى: «رَبِّ إِنِّي لِما أَنْزَلْتَ إِلَيَّ مِنْ خَيْرٍ فَقِيرٌ»؛ پس (موسى گوسفندانشان را) براى آنان آب داد، سپس رو به سوى سايه آورد و گفت: پروردگارا! همانا من به هر خيرى كه تو برايم بفرستى نيازمندم (قصص/24).

و حضرت يعقوب از فراق فرزند: «إِنَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي»؛ (يعقوب) گفت: من ناله‏ ی (آشكار) و حزن (پنهان) خود را فقط به خدا شكايت مى‏ برم و از (عنايت و لطف) خداوند چيزى را مى‏دانم كه شما نمى‏دانيد (یوسف/86).

1-    آن‏چه مذموم است، يا سكوتى است كه بر قلب و اعصاب فشار مى‏آورد و سلامت انسان را به مخاطره مى‏اندازد و يا ناله و فرياد در برابر مردم است كه موقعيّت انسان را پايين مى‏آورد، امّا شكايت بردن به نزد خداوند مانعى ندارد «إِنَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي إِلَى اللَّهِ‏».

2-    موحّد، درد دل خود را تنها با خدا در ميان مى‏گذارد: «إِنَّما أَشْكُوا بَثِّي وَ حُزْنِي إِلَى اللَّه» (تفسیر نور، محسن قرائتی، ج4، ص269).