دی ان ان evoq , دات نت نیوک ,dnn
جمعه, 10 فروردین,1403

باران


باران

*فاطمه رضاپور‌

باز امروز پر از خاطره‌ي بارانم، پرم از خيسي خاك

گرچه خورشيد اين‌جاست ولي از دور، درين تابش نور، مي‌توان باران ديد، مي‌توان باران خورد.

آري اين لطف كه از دست خدا مي‌ريزد، همه ارزانيِ ماست.

چه عجيب است كه رنگينِ‌كمان اين همه رنگ ز بي‌رنگي باران دارد.

رنگ دريا از اوست، سبزي رنگ درختان از اوست.

مردم اهل زمين، همه در آرزوي بارانند، دوستش مي‌دارند

 ليك وقتي‌كه بيايد همه با چتر از او مي‌گذرند.

من نمي‌دانم امّا شايد

 مردمِ زردِ زمين، خوش ندارد كه آبي بشوند؛ رنگ دريا، رنگ بي‌رنگي آب!

آي قحطي‌زدگان! چترها را به زمين بگذاريد. زير باران برويد و بترسيد از اين رنگِ كوير.

و بياييد سپهري باشيم بسراييم چو او:

                                                         «زير باران بايد رفت

                                                        رنگ‌ها را بايد شست».

 

شماره نشریه:  شمیم نرجس شماره 26


تعداد امتیازات: (25) Article Rating
تعداد مشاهده خبر: (1911)

نظرات ارسال شده

هم اکنون هیچ نظری ارسال نشده است. شما می توانید اولین نظردهنده باشد.

ارسال نظر جدید

نام

ایمیل

وب سایت

تصویر امنیتی
کد امنیتی را وارد نمایید:

Escort