سیده طاهره موسوی
بدرود تو را، اي ماه آسماني!
بدرود تو را، اي روزهاي آكنده از عطر فرشتهها!
بدرود تو را، اي سحرگاهان سرشار از دعا و تماشا!
بدرود تو را، از افتتاح تا انتها!
بدرود تو را از عاشقانههاي سحر تا عارفانههاي افطار!
بدرود تو را، اي شبهاي تقدير و سرنوشت!
بدرود تو را، از ذوق جوشن صغير تا شوق جوشن كبير!
بدرود تو را، از قَدر تا تقدير؛ از قضا تا قدر!
بدورد تو را، از نور و سرور تا شور و شعور!
بدرود تو را، از راز و نياز تا سير و سلوك!
بدرود تو را، از عشق و شرر تا شوق و شعف!
بدرود ميگوييم تو را، اي ماه ميهماني خدا؛ در حالي كه سپيدگاهان در مكتب كرمت، درس معرفت آموختيم و "لبيك"گويان گام در وادي شور و شعور نهاديم.
بدرود ميگوييم تو را، در حالي كه شبها را با "افتتاح" شروع كرديم و سحرگاهان همراه با نواي زينت عبادت كنندگان، دعاي "ابوحمزه" را خوانديم.
بدورود ميگوييم تو را، در حالي كه غروب گاهان به گاه افطار، به ياد مظلوميت مولا نشستيم و يتيمانه چشم به دستان مهرنوازش دوختيم.
پروردگارا! اي ميزبان بنده نواز!
- يك ماه، با عشقي از جنس نور حريم رمضان را طواف كرديم و در هر طواف توبهاي براي بازگشت خوانديم.
- يك ماه چونان قاصدكان، سماع كنان؛ يا صبوح و يا قدوس گويان، از فرش رها شديم و در اوج افلاك چرخيديم.
- يك ماه چونان درختان عاشقانه، در قنوتي عارفانه؛ با نوايي صادقانه سرسجود بر درگاه پر از لطف و مهرت فرود آورديم.
- يك ماه دعاگويان غبار زمانه را از آينهي دلهامان زدوديم و در چشمه ساران اميد و هدايتت غرق شديم؛ تا آمال و آرزوهامان رنگ اجابت به خود گيرند.
- يك ماه از آيات جاودانهي قرآن خوانديم و در شبهاي قدر زير سايهي قرآن به قدر تمام معصيتهامان اشك ندامت ريختيم.
رحيما!
اي بيبديل بنده نواز!
يك ماه، جسم در هواي شكفتن به سلوك نشست تا پروانهوار در پيلهي امساك به پرورش نفس بپردازد، آنگاه لياقت اتصال به روح را داشته باشد؛ و به راستي كه براي فرشته شدن و عبور از پروانگي، بايد از ناسوت تن گذشت تا به ملكوت جان رسيد.
آري يك ماه كوشيديم و فريادزنان ناليديم، تمام غفلتهامان را، در آستان فريادرست!
... و اينك كه موسم عيد رسيده است؛ كودك دلشادمان از دريافت هديهي خويش به اميد آمرزشت، نشسته است تا خلعت لطف و عنايتت را بر تن كند و خالصانه در جمع مومنان به نماز بايستد.
و اين عيد، عيد سرافرازي در امتحاني سخت است؛ عاجزانه دست التجا به سوي تو ميآوريم و ميگوييم:
الهي آن گاه كه هلال خوشنشين ماه شوال همچون ابروي خوشتراش فلك، از دل كهكشانها رخ مينمايد و با نازكايش تجلي جمال تو ميشود گناهان ما را هم به نازكاي همان هلال محو كن!
آمين!
شماره نشریه: شمیم نرجس شماره 25